Teret dokazivanja direktne i indirektne diskriminacije
Komentar

Usvajanjem Zakona o zabrani diskriminacije, položaj žrtava diskriminacije u BiH je, barem u teoriji, poboljšan. Ključno unaprjeđenje u ovom domenu predstavlja odredba prema kojoj se teret dokazivanja (da do diskriminacije nije došlo) prebacuje na tuženog ukoliko tužilac uspije da demonstrira postojanje pretpostavke diskriminacije u konkretnom slučaju. Međutim, dostupni izvještaji o antidiskriminacionim sudskim postupcima u Bosni i Hercegovini pokazuju da domaći sudovi uvode vrlo visok prag koji tužilac mora dostići da bi teret dokazivanja prebacio na tuženu stranu, ili čak potpuno zanemaruju ovaj važni princip, primjenjujući opšta pravila parničnog postupka i na predmete koji se odnose na diskriminaciju.

Teme: Ljudska prava , Pravosuđe i pristup pravdi
Boris Topić
Editor
Edin Hodžić

Download

Stoga je osnovna namjera ovog komentara da ukaže na ključne aspekte i specifičnosti dokazivanja u antidiskriminacionim sudskim postupcima, sa fokusom na direktnu i indirektnu diskriminaciju kao najpoznatije oblike diskriminacije.

Komentar je objavljen u okviru projekta “Jednakost za sve: Koalicija organizacija civilnog društva protiv diskriminacije”, koji u partnerstvu implementiraju Mediacentar Sarajevo, Analitika – Centar za društvena istraživanja, Prava za sve i Vaša prava BiH. Projekat finansiraju USAID i Fond otvoreno društvo BiH.

Ova publikacija je objavljena uz podršku američkog naroda preko Američke agencije za međunarodni razvoj (USAID). Autori ove publikacije su odgovorni za njen sadržaj i stavovi koji su u njoj izneseni ne odražavaju stavove USAID-a ili Vlade Sjedinjenih Američkih Država.

Više o AD programu možete saznati na portalu www.diskriminacija.ba.

Publikacija je trenutno dostupna samo u verziji na lokalnim jezicima. Komentar na lokalnim jezicima možete preuzeti OVDJE.

Vezane Publikacije